ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Λέοντος, Eπισκόπου Κατάνης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Λέον θεόφρον πανόλβιε, ασκητικαίς αγωγαίς, καί τελείαις καθάρσεσι, τώ Θεώ καί Κτίστη σου, καθαρώς προσκολλώμενος, φωτός ενθέου έμπλεως γέγονας, καί χαρισμάτων θείων τετύχηκας, πάθη ανίατα, θεραπεύειν πάντοτε, καί προσευχών, μάστιγι, ακάθαρτα, διώκειν πνεύματα.

Λέον τώ όντι μακάριος, Αρχιερεύς γεγονώς, επί χλόην εξέθρεψας, ράβδω θείας πίστεως, ως ποιμήν αληθέστατος, ορθοδοξίας καί τελειότητος, τήν σήν αγέλην σθένει τού Πνεύματος, ής κατενώπιον, εκτελών τεράστια, θεοπρεπώς, κλέος αναφαίρετον, εκληρονόμησας.

Έλαιον θείον αρύσασθε, ως εκ πηγής προϊόν, βλαστανούσης αέναον, τής τιμίας λάρνακος, τού σοφού Αρχιποίμενος, καί τώ τών όλων, Θεώ βοήσατε· ο εν Αγίοις σου θαυμαζόμενος, τούτου δεήσεσι, σώσον ημάς οίκτειρον, ως αγαθός, πίστει εορτάζοντας, τήν θείαν μνήμην αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο ψυχή μου στενάζουσα, καί τών δακρύων κρουνούς, εκ καρδίας πηγάζουσα, τή Παρθένω βόησον, καί Μητρί τού Θεού ημών Διά τό πλήθος, τών οικτιρμών σου Αγνή, τής φοβεράς με, ρύσαι κολάσεως, καί κατασκήνωσον, ένθα η ανάπαυσις καί η χαρά, η διαιωνίζουσα, καί η απόλαυσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ήλιος Τέκνον ημαύρωται, καί η σελήνη τό φώς, εις ζοφώδες ιμάτιον, γνοφερώς μετέβαλε· γή κλονείται, καί ρήγνυται, τό τού ναού σου δέ καταπέτασμα· καγώ πώς Τέκνον, ου διαρρήξομαι, σπλάγχνα καί όμματα; παρειάς γλυκύτατε καταξανώ, αδίκως σε θνήσκοντα, βλέπουσα Σώτέρ μου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγεται ο Κανών, ού η, Ακροστιχίς.

Λέοντα πηγήν όντα θαυμάτων σέβω. ο Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'  Ο Ειρμός

«Υγράν διοδεύσας ώσεί ξηράν· καί τήν Αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν».

Λαμπτήρά σε θείον η τού Χριστού, φαιδρά Εκκλησία, κεκτημένη Λέον σοφέ, ταίς τών αρετών σου φρυκτωρίαις, καί τών θαυμάτων πλουσίως φωτίζεται.

Εκ βρέφους ανέθηκας σεαυτόν, τώ πάντων Δεσπότη, καί νεκρώσει τών ηδονών, ζώσα τούτω γέγονας θυσία, θύων σαυτόν αναιμάκτως Μακάριε.

Ο βίος σου φέγγει τών αρετών, κατηγλα ϊσμένος, καί θαυμάτων ταίς αστραπαίς, καθωραϊσμένος θεοφόρε, περιφανή σε τοίς πάσιν ειργάσατο.

Θεοτοκίον

Ναός εχρημάτισας τού Θεού, αμόλυντε Κόρη, τού οικήσαντος υπέρ νούν, εν σοί Θεοτόκε κα τήν πλάνην, εκ τών ψυχών τών βροτών εξοικίσαντος.

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Τά σωτήρια Πάτερ, καί ευσεβή δόγματα, τής ορθοδοξίας φυλάττων αδιαλώβητα, ποίμνην εξέθρεψας, επί νομάς ζωηφόρους, καί πρός επουράνιον, μάνδραν εισήλασας.

Ανελθων εν τώ ύψει, τών αρετών Όσιε, χρίσμα ιερόν υπεδέξω, καί τόν Πανύψιστον, πανσόφως ήνεσας, υψηλοτάτη καθέδρα, λειτουργήσας χάριτι, τούτω ως Άγγελος.

Πειρασμούς υπομείνας, διά Χριστόν Όσιε, τής αθανασίας μετέσχες καί τής θεώσεως, μύρον ευώδες δέ, διηνεκώς αναβλύζον, αγιάζεις πίστει σοι, τούς προσπελάζοντας.

Θεοτοκίον

Η λαβίς η τού θείου, καί φωταυγούς άνθρακος, βάτος η πυρί μή φλεχθείσα, τώ τής θεότητος, τά

φρυγανώδη μου, πάντα κατάφλεξον πάθη, τού πυρός εξάρπασον, διαιωνίζοντος.

Κάθισμα  Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Μέγας ήλιος τή οικουμένη, ανατέταλκας τών αρετών σου, αναλάμψει καί θαυμάτων λαμπρότητι, φωταγωγήσας Πιστών τά συστήματα, καί αφανίσας παθών αμαυρότητα· Λέον Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ουκ εχωρίσθη, σάρξ γενόμενος εν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ο μετά τόκον Μητέρα Παρθένον σε, ως πρό τού τόκου φυλάξας πανάμωμον, μόνος Κύριος· Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος Αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον! πώς πάσχεις θέλων· ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον.

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Γηπονήσας τήν άρουραν, σού τής διανοίας εκατοστεύοντα, στάχυν ήνεγκας Πανόλβιε, αρετών ενθέων καί ιάσεων.

Η αγία σου Άγιε, θήκη αενάως έλαιον άγιον, αναβλύζει αγιάζουσα, τάς ψυχάς τών πίστει προστρεχόντων σοι.

Νοσημάτων καθάρσιον, πονηρών, δαιμόνων φυγαδευτήριον, Ιεράρχα, εχρημάτισας, καί πιστών ανθρώπων καταφύγιον.

Θεοτοκίον

Ο τοίς πάσιν αχώρητος, Πάναγνε χορείται εν τή νηδύϊ σου, διασώζων με χρηστότητι, τόν βεβυθισμένον αμαρτήμασιν.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον· αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Νοί καθαρωτάτω, νούν τόν πάντων αίτιον ενοπτριζόμενος, παρ' αυτού εδέξω, χαρισμάτων τήν αίγλην θεόπνευστε, καί τών ιαμάτων, τάς ιεράς φωτοχυσίας· δι' ών λύεις παθών τήν σκοτόμαιναν.

Τόν απάταις δαιμόνων, πάντας τούς πιστεύοντας Χριστώ μωραίνοντα, τώ πυρί δικαία, παραδέδωκας ψήφω Μακάριε, καί ψυχάς ερρύσω, τής ολεθρίου τουτου βλάβης, ως Ποιμήν αληθής καί σωτήριος.

Αναφθείσης εν μέσω, έστης ακατάφλεκτος πυράς Αοίδιμε· η γάρ θεία δρόσος, τού Αγίου εκύκλου σε Πνεύματος, ως Ιερομύστην, ως λειτουργόν τής θείας δόξης, ως τής άνω λαμπρότητος μέτοχον.

Θεοτοκίον

Θεωρήσαντες πάλαι, ενθεαστικώτατα θεοχαρίτωτε, οι σεπτοί Προφήται, μυστηρίου τό βάθος τό άφραστον, τής σεπτής λοχείας, σού τής αγνής ποικιλοτρόπως, ως εχώρησαν τούτο προήγγειλαν.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε· καί δέομαι ως, Ιωνάς· Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Αόμματοι τή εντεύξει σου Πάτερ, εκομίσαντο τό βλέπειν θεόφρον· τόν γάρ Χριστόν, συνεργόν κεκτημένος, καί πρός αυτόν τής ψυχής σου τά όμματα, κτησάμενος διηνεκώς, τάς αιτήσεις πλουσίας ελάμβανες.

Υπήρξας τώ βασιλεί θαυμάσιε, φοβερώτατος ηνίκα προβαίνων, εν ταίς αυλαίς, ταίς αυτού επεφέρου, τώ ιματίω σου άπτοντας άνθρακας, εδόξαζε γάρ σε Χριστός, οντώ βίω σου Λέον εδόξασας,

Μυρίζει σου η σορός τών λειψάνων, καί προχέει αενάως Παμμάκαρ, ώσπερ πηγή, καθαρά καί ευώδης, έλαιον θείον, δι' ού φυγαδεύονται, νοσήματα εκ τών Πιστών, καί υγεία τοίς χρήζουσι δίδοται.

Θεοτοκίον

Αγίασον τήν ψυχήν μου Παρθένε, η τόν Άγιον κυήσασα Λόγον, τόν αληθώς, εν αγίοις ως θέμις, αναπαυόμενον μόνον Θεόν ημών, καί δίδου μοι ως αληθώς, κατανύξεως όμβρους Πανάμωμε.

Κοντάκιον  Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Τόν από βρέφους Κυρίω ανατεθέντα, καί εκ σπαργάνων τήν χάριν ανειληφότα, πάντες τοίς άσμασι στεφανώσωμεν, Λέοντα τόν φωστήρα τής Εκκλησίας καί πρόμαχον· αυτής γάρ υπάρχει τό στήριγμα.

Ο Οίκος

Τράνωσόν μου τήν γλώσσαν Χριστέ μου, καί παράσχου μοι λόγον, ο τών λόγων δοτήρ, καί παροχεύς τής ζωής ημών, ίνα ισχύσω εγκωμιάσαι τού σοφού Ιεράρχου τόν βίον όλον, όν εν τή γή διαπύρω αγάπη ετέλεσε, καί είληφεν ουρανόθεν τών απείρων θαυμάτων τό πέλαγος, καί τών δογμάτων τήν δύναμιν, δι' ών τήν Εκκλησίαν κατηύγασεν· αυτής γάρ υπάρχει τό στήριγμα.

Συναξάριον

Τή Κ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί θαυματουργού Λέοντος, Επισκόπου Κατάνης.

Στίχοι

·        Οιμέν νεκρός Λέοντος, εί δ' οίου πύθη,

·        Πάντως ερούμεν. Τού προέδρου Κατάνης.

·        Εικάδι αμφί Λέοντα χυτήν επί γαίαν έχευσαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σαδώκ, Επισκόπου, καί τών σύν αυτώ τελειωθέντων τόν αριθμόν εκατόν εικοσιοκτώ.

Στίχοι

·        Φέρει σύν οκτώ καί Σαδώκ Επισκόπω,

·        Η δωδεκαπλή Μαρτύρων δεκάς ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Βησσαρίωνος.

Στίχοι

·        Πολλών ιδρώτων καί πόνων Βησσαρίων,

·        Πολλάς θανών εύρηκεν αντιμισθίας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Αγάθωνος Πάπα Ρώμης.

Στίχοι

·        Ρώμης Αγάθων οίακας διευθύνας,

·        Πρύμναν έκρουσε πρός νοητούς λιμένας.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ μετέβαλον βοώντες· Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας».

Τάξεις τών θείων Ασωμάτων, μετά σώματος μιμούμενος θεόφρον, ελειτούργεις Θεώ, απαύστως ωαμέλπων· Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ώ τα κωφεύοντα Παμμάκαρ, δι' εντεύξεως ηνέωξάς σου θείας, καί χωλοίς προφανώς, παρέχεις ευδρομίαν, Ευλογητός εί μέλπουσιν, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Νεύματι θείω τού Δεσπότου, ακατάφλεκτος διέμεινας εν μέσω, εισελθων τού πυρός· ο μέτοχος δέ τούτου, κρίσει δικαία φλέγεται, Ηλιόδωρος ευχή σου.

Θεοτοκίον

Σού τήν νηδύν μή καταφλέξαν, τής θεότητος τό πύρ Παρθενομήτορ, σωματούται εκ σού, τά πέρατα φωτίζον, ταίς θεϊκαίς λαμπρότησι· διά τούτό σε υμνούμεν.

Ωδή η'  Ο Ειρμός

«Νικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου σφόδρα αντεχόμενοι, Παίδες εβόων· Ευλογείτε, πάντα τά έργα τον Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Εξεχύθη χάρις, Πάτερ σού τοίς χείλεσιν ιερομύστα· διά τούτο Λέον, ο Θεός σε έχρισεν Αρχιερέα, τού λαού βοώντα· Υμνείτε τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Βασιλεί Παμμάκαρ, τώ διαιωνίζοντι ευαρεστήσας, επιγείω Λέον, βασιλεί παρέστηκας άνθρακας φέρων, καί τήν τούτου Πάτερ, καταπλήττων έννοιαν, ταίς θαυματουργίαις, ταίς λίαν παραδόξοις.

Ως ελαία Πάτερ, φυτευθείς κατάκαρπος oίκω Κυρίου, φέρεις μετά τέλος, εκ τού θείου σκήνους σου έλαιον θείον, Πιστών πάσαν νόσον, απελαύνων πάντοτε, τών εις σέ μετά πόθου, σοφέ προσπεφευγότων.

Θεοτοκίον

Ο βουλήσει πάντα, εκτελών Πανάμωμε ευλογημένη, βουληθείς καί μήτραν, τήν σήν κατεσκήνωσε, καί σάρξ ωράθη, καί εθέωσέ με, φθαρέντα τό πρότερον, τού απατεώνος, κακίστου συμβουλία.

Ωδή θ'  Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν· όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Ίνα σε θείαις εν φωναίς, μακαρίζωμεν οσίως βιώσαντα, καί τά ουράνια, περιπολούντα καί αγαλλόμενον, παθών καί θλίψεων ημάς, ευχαίς σου διάσωζε, καί περιστάσεων, Ιεράρχα καί Ποιμήν αξιάγαστε.

Ως κλήμα τής αληθινής, γεγονώς Πάτερ αμπέλου εβλάστησας, αρετών βότρυας, θαυμάτων γλεύκος εναποστάζοντας· εξ ού οι πίνοντες πιστώς, υγείαν κομίζονται, καί αγαλλίασιν, ευφημούντές σε αεί Λέον Όσιε.

Σώμά σου γέγονε ναός, Αγίου καί σεπτού Πάτερ Πνεύματος· καί νύν κατάκειται, τού θείου ένδον ναού, όν ήγειρας, είς δόξαν Λέον καί τιμήν, Λουκία τή μάρτυρι, θαυμάτων βρύων ημίν ποταμούς τοίς ευσεβώς σε γεραίρουσι.

Ήλιος ώφθης φωταυγής, αρετών λαμπαδουχίαις τά πέρατα περιαυγάζων αεί· καί νύν πρός φέγγος μετέβης άρρητον· τήν φωτοφόρον σου διό, μνήμην εορτάζοντας, Λέον Πανόλβιε, σκοτασμού πάντας δεινού απολύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Φρίττω σου μόνε Βασιλεύ, τήν δευτέραν παρουσίαν καί δέδοικα, άμετρα πταίσας σοι, καί μεταγνώσει μή βελτιούμενος· αλλ' ως ύπάρχων αγαθός, επίστρεψον σώσόν με, τής Κυησάσης σε, ευπροσδέκτοις, Ιησού παρακλήσεσι.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Λαμπτήρα καί διδάσκαλον, καί Ιεράρχην μέγιστον, η τού Χριστού Εκκλησία, γνωρίζει σε Ιεράρχα· τά τέκνα ταύτης Όσιε, καλώς Πάτερ εποίμανας, επί νομήν σωτήριον, Λέον θεόφρον άγιε, αιρετικούς εκδιώξας, καθάπερ θήρας αγρίους.

Θεοτοκίον

Κατάνης ό πολύφωτος, αστήρ καί διαυγέστατος, τερατουργός Ιεράρχης, Λέων ο μύστης Τριάδος, κυρίως Θεοτόκον σε, Αγνή τρανώς εκήρυξε, νώ καί ψυχή καί σώματι· ήν καί ημείς ανυμνούμεν, σαφώς Θεού ως Μητέρα.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Καί η λοιπή ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις